วันนี้ตั้งใจมั่นต้องไปให้ทันยายเข็นหลานให้ได้ ออกจากบ้านเจ็ดโมงเช้าแล้วได้เจอสมใจ เห็นยายนั่งบนฟุตบาทริมถนนหน้าอาคารพาณิชย์ พร้อมรถเข็น และเด็กผู้ชายคนนั้น คาดว่ายายคงพักเหนื่อย ก็เลยเข้ามหาวิทยาลัยไป scan นิ้วก่อน แล้วออกมโดยตั้งใจว่าจะจอดรอด้านข้างถนนตรงที่ยายจะเข็นเลี้ยวมาแบบเมื่อวานนี้ ขณะมาไกล้ปากทางถนนก็เปิดไฟเข้าขวาเตรียมจอด ปรากฎว่าสานตาปราดไปเห็นยายยืนกลางช่องถนนที่รถกำลังติดไฟแดง เรารีบบอก link ให้เตรียมออกซ้ายเพราะวันนี้ยายไม่เลี้ยวแต่ตรงไปเข้าโรงเรียนอีกประตูด้านหน้า ปากบอกมือหยิบกล้องออกมา ยายขยับตัวเข็นอีกเพราะไฟแดงกำลังเปลี่ยน คิดในใจว่าต่อให้เปลี่ยนเป็นเขียวแต่ยายยืนขวางตรงนั้นคงไม่มีใครใจดำชนยายหรอก นอกจากเจ้าเด็กขายคนนั้นที่นั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน ถ่ายได้เฉียดฉิว ยายเข็นพ้นไปไฟเขียวรถเยอะ เราก็ต้องรอกว่าจะเลี้ยวได้ ยายเข็นถึงหน้าโรงเรียนพอดี เราให้ link รีบจอดเราถ่ายรูปทันที เปิดประตูรถพร้อมกับที่เด็กชายคนนั้นลงจากรถเข็นทันทีที่ยายจอด ขณะนั้นก็มีเด็กนักเรียนคนอื่นที่ผู้ปกครองมาส่งหน้าโรงเรียน ด้วยมอเตอร์ไซด์ ...เราลงเดินไปพร้อมกับที่เด็กคนนั้นเดินเข้าโรงเรียน เราเลยเดินตรงไปหายายมองในรถเข็น เห้นถังพลาสติกขนาดถังสี ใส่ผ้าดูคล้ายๆเสื้อเปียก และมีกล้วย 1 เครือ ปากไวถามยายทันที ยายกล้วยขายไหม ยายคงงง ใครหว่า ? ยายยิ้มแล้วตอบว่ายายไม่ได้ซื้อ ถ้าจะเอาเอาหวีนี้ ว่าแล้วยายหยิบอีกหวีที่เรามองไม่เห็นข้างใต้ขึ้นมาสวยดี ถามยายว่ากี่บาท ยายก็พูดว่ายายไม่ได้ซื้อ ยายไปตัดมา เอา 10 บาทก็แล้วกัน เราไม่รู้หรอกว่ากล้วยควรจะหวีละเท่าไร แต่รู้สึกว่า 10 บาทน่าจะถูกไป เลยเดินถือกล้วยกลับมาที่รถ เอาเงินมาให้ยาย 20 บาท ยายไม่ได้สนใจดูหรอกว่าเราให้เกิน แต่เราก็ไม่พูด แต่ถามยายว่า ยายมาทำอะไรแถวนี้ ? ยายเงยหน้าตอบอมยิ้มพร้อมเหงื่อเต็มหน้าไปหมดว่า...............พรุ่งนี้เขียนต่อ เอารูปลงด้วย วันนี้ง่วงแล้ว วันนี้เตรียมสอนทั้งวัน พรุ่งนี้สอนๆๆๆๆ
