จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง
วันนี้มีเรื่องแปลก จริงๆมันแปลกมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ที่อจ.ดร.คนหนึ่งที่เคยป่วนโปรแกรมวิชาของเราตั้งแต่ให้คนมายกโต๊ะครูของโปรแกรมเราไปไว้ที่โปรแกรมเขา ให้จนท.เขามาทะยอยเอา (ขโมย) เครื่องแก้ว อุปกรณ์ที่ใช้สอน ฯ ไปไว้ที่โปรแกรมเขาเรื่อยๆจนเกือบหมด มีเรื่องกับอจ.ในโปรแกรมเรา จนน่าเบื่อมากกกกก เกิดมาไม่เคยพบคนมีการศึกษาในระดับสูงทำตัวได้ไม่สมระดับการศึกษาจริงๆ ..เคยคิดว่าอย่างน้อยการศึกษาต้องช่วยพัฒนาความคิด อย่างน้อยก็การกระทำในบทบาทหน้าที่ของความเป็นครู เพิ่งเห็นนี่ล่ะ ว่ามันไม่เสมอไป..เขาทำป่วนหลายเรื่องมากจนรับไม่ได้ น้องๆในโปรแกรมโดนรายบุคคล บางคนที่ไม่ยอมก็โดนกลั่นแกล้งไม่ให้ตารางสอนจะเอาเขาออก ฯ จะป่วนยึดห้องพักอจ. ในที่สุดยึดได้ ยึดห้อง lab ทั้ง floor เหลือ 1 ห้องที่เป็นห้องเรียน และ lab สวล 1 ห้องเท่านั้น so poor แต่เขาก็เก่งมากที่สามารถทักทายเราทุกครั้งได้ จนเรารู้สึกว่าไม่อยากสวมหน้ากากที่ต้องทักทาย จึงฝากคนที่สนิทกับเขาให้ช่วยไปบอกว่าไม่ต้องมาทักทายเราอีก ไม่ไช่ไม่ชอบแต่ว่ารังเกียจจริงๆ เรื่องนี้ผ่านไปประมาณ 3 ปีเศษ เราก็ไม่สนใจเขาคนนี้ตลอดว่าจะทำอะไร ไปวุ่นวายกับส่วนอื่นๆยังไง ใครมาบ่นพูดเรื่องเธอให้เราฟัง เราก็จะบอกคำเดียวว่า ดี ทุกอย่างทุกคนต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ใครดี ชั่ว เวลาจะเป็นตัวบอก เพราะตัวตนที่แท้จริงของคนวันหนึ่งต้องออกมา ไม่มีใครทำให้คนเป็นคนดี ชั่วจากปากของใครได้ นอกจากการกระทำของตัวคนๆนั้นเอง ก็ดูเองสรุปเอง
ตลอดที่ผ่านมาเราจึงไม่สนใจการกระทำ พฤติกรรมของเขา แม้ว่าจะมีเล็ดลอดจากคนที่โดนกระทำ หรือเห็นและทนไม่ได้มาบ่น ..ไม่แน่ใจว่านานเท่าใดแล้วที่วันหนึ่งรู้ข่าวว่าผู้ใหญ่ของเขาเสียชีวิต เรารู้ข่าวก็ฝากเงินทำบุญไป จนท.คณะแปลกใจมากถามเราว่าอจ.ทำบุญให้เขาด้วยหรือ เราถามว่า แปลกใจอะไร เขาตอบว่า เขาทำกับอาจารย์หลายครั้งหลายเรื่อง ร้ายแรงก็มี อจ.ไม่โกรธหรือ เราบอกว่าไม่ชอบที่เขาทำ ไม่โกรธ แต่อย่ามายุ่ง และนี่ก็ทำบุญให้บุพการีเขา คนละส่วนกัน ....หลังจากนั้นอีกนานเราเจอดร.คนนี้เราก็เฉยๆ เขายกมือสวัสดี แล้วพูดว่าขอบคุณ เรายกมือตอบ รีบเดินต่อ แต่คิดต่อว่า ขอบคุณอะไรหนอ ? ก็คาดเดาคิดว่าคงเรื่องทำบุญมั้ง .. จบ หลังจากนั้นเขาก็มักจะพยายามทักทายเมื่อต้องเจอ เรารับไหว้แล้วรีบเดินทุกครั้ง ไม่เคยมีคำพูดหลุดออกมาสองสามปี.... จนเมื่อสองเดือนที่แล้ว เขามาขอคำปรึกษาเราเรื่องการขอทุนไปเสนองานตปท.เพราะเขามีปัญหากับอธิการบดี เราก็แนะเขาไปด้วยจิตที่เมตตา และเตือนตัวเองว่าเมตตาๆๆๆๆ เพราะต้องทำใจมากเลยในการพูดกับคนที่เรารับพฤติกรรมหลายอย่างไม่ได้จริงๆ ในที่สุดเขาก็ได้ทุนไป แต่เราไม่ได้ตามข่าว เขามาบอกเราวันนี้ และเมื่อวานเขามาบอกว่าเจ้าอุปกรณ์ตัวที่หายไปที่เราเคยตามหาเขาจะจัดการให้ งง งงๆๆๆๆๆ มากว่าอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ขอบคุณเขาไป ตอนเย็นเขาก็มาบอกว่าโปรแกรมเขาเอาไปจริง มีอจ.คนหนึ่งใช้อยู่ทั้ง 3 ตัวเลย ( anaerobic jar เป็นของส่วนตัวที่ซื้อจากอังกฤษยังไม่เคยได้ใช้เลย เราตั้งใจจะเอามาสอนเด็กที่นี่ แต่มันหายไป) แต่อีก 2 ตัวใหญ่ที่หายไปทั้งกล่องหาไม่เจอจริงๆและเขาบอกว่าเขาไม่แน่ใจว่าอจ.ที่ย้ายไปราชภัฎนครศรีธรรมราชเอาไปหรือเปล่า เพราะตอนที่เธอคนนั้นออกจากที่นี่ เธอเอาของหลายอย่างในห้อง lab ของเขาไปด้วย อันนี้เราคงต้องทำใจเพราะเป็น Anaerobic Jar ใบใหญ่ใบละ 30,000 กว่า วื้อจากอังกฤษเช่นกัน เงินทุนที่เรียนเหลือเราเอาซื้อสารและอุปกรณ์นำกลับมาสอนเด็กเพราะรู้ว่าไม่มีใช้ แต่ก็ไม่ได้ใช้ถูกขน ขโมย ก็ไม่รู้จะทำยังไง กรรมใครกรรมคนนั้นก็แล้วกัน เงินแผ่นดินนะของที่พวกเขาขโมยกันไปน่ะ ตอนนี้เพิ่งรู้เรื่องราวของเธอคนนั้นเช่นกันว่าในที่สุดที่เธอย้ายไปนครฯ เธอก็ถูกหลอกไม่ได้บรรจุเป็นพนงราชการตามที่ตกลงตอนแรกเช่นกันจนบัดนี้...
...วันนี้เขาเข้ามานั่งคุยในห้องพักเรา สารพัดเรื่องอีกเกือบชั่วโมง..เราเครียดเลย เพราะต้องบอกตัวเองตลอดเวลาว่า สติๆๆๆๆ เมตตาๆๆๆ แต่ก็รักษาใจเป็นปกติได้ในระดับ ดี เพราะไม่อยากสนทนาด้วยจริงๆแต่ต้องทำใจ ฟังในสิ่งที่เขาอยากพูด แต่หาเหตุผลของหลายๆเรื่องที่เขามาเล่าไม่ได้ ว่าอยากสื่ออะไร?? ....และทำไมเขาจึงจะต้องมาช่วยหาของที่โปรแกรมของเขาขโมยของๆเราไปเมื่อหลายปีแล้วมาคืน....นึกไปนึกมาก็คงต้องมาลงที่จิตเราที่ไม่เคยคิดร้ายอะไรกับเขามั้ง ไม่ชอบคือไม่ต้องมายุ่งวุ่นวาย ออกไปไกลห่างเราก็พอแล้ว และแผ่เมตตาให้ทุกครั้งที่ทำบุญใดๆเพราะรวมดร.คนนี้ไว้ในผู้เป็นเจ้ากรรมนายเวรเช่นกัน เพราะเราไม่เคยคิดร้ายชิงอะไรกับเขาผู้นี้จริงๆ แต่เขาคิดอะไรไม่รู้เลยทำได้สารพัด โชคดีที่เรารอดมาได้ทุกครั้งเพราะความดีส่วนบุคคลที่ช่วยไว้เสมอมา คนอื่นๆเลยช่วยป้องกันให้หมด ไม่รู้ว่าตอนนี้หมดกรรมแล้วหรือไร เขาเลยมาบอกคืนของ (แต่ยังไม่คืน) ...แต่ยังไงๆก็คงยังต้องขอผลบุญให้พบแต่คนดี คนไม่ดีขอให้ไปไกลห่าง คำขอนี้ขอพระที่บ้านทุกเช้าก่อนไปทำงานตลอดมา วันๆเราเลยไม่ค่อยได้พบใครเลย หุ หุ
