ลูกรำเพยหน้าบ้าน
เช้าไปวัด จัดถวายอาหารเช้า แวะไปหาร้านกาแฟที่ตั้งใจไว้จนเจอ แต่ยังไม่เปิดร้านเลยกลับ
วันนี้ฝนตกหนักมากเป็นพิเศษ ลมกระชากกิ่งไม้หักสองกิ่ง ไม่น่าเชื่อ ตกอย่างหนักแต่ไม่นาน ห่วงเจ้าลูกนกกางเขนวิ่งไปปิดรังให้ ฝนหยุดไปดูเค้าปรากฏว่าที่ปิดไว้ลอยกระเด็นไปหมด เลยจับมาเรียงใหม่ แต่ลูกนกคงหิวมากอ้าปากซะกว้างเหลืองอ๋อยไปหมด
ข้างบ้านวุ่นวายเล็กน้อยวันนี้ ต่อเติมตามรสนิยม แต่ที่แย่คือการเดินไฟที่่ไม่รับผิดชอบต่อท่อพาดหลังคาศาลาโด่จากกำแพงบ้านไป ต่อท่อออกไปที่คลองอีกสองท่อไม่รู้ท่ออะไรเพราะทุกอย่างที่เป็นท่อใช้สีเดียวหมดคือสีฟ้า จริงๆแล้วสายไฟเขาใช้ท่อเหลืองกัน นี่ขนาดเป็นช่างก่อสร้างเอง บ้านตัวเองแท้ๆ link บอกว่างดพูดแล้วแต่รสนิยม ก็ไม่ต้องไปเห็น.....ตอนเย็นเขาย้ายศาลาเลื่อนเข้ามาไกล้บ้านอีก ความเป็นส่วนตัวลดลงมาก คนงานนั่งคุยจุกจิก แต่ไม่เป็นไร ปิดผ้าม่านก็แล้วกัน ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ แม่ชีท่านหนึ่งเคยพูดกับเราว่า "ข้างนอกวุ่นวาย แต่ใจเราสงบเป็นพอ" ช่างเป็นคำเตือนใจที่มีค่าจริงๆ
