กางเขนหาอาหารให้ลูก
เช้าไปวัด กลับมารดน้ำต้นไม้ ฝนหลอกว่าจะตกมาหลายวัน จัดสวนต่อ เที่ยงทานอาหารเสร็จ คุณแอ๋วมา ก็เลยให้วัดกระจก ใช้กระจกสีติดแทน
บ่ายจัดการสวนต่อ จัดการทำบังเกอร์ใบไม้กันแดด กันฝนให้ลูกนกกางเขน
ช่วงนี้มีข่าวทางโลกหลายอย่างที่น่าเบื่อ การเมือง ข้าราชการที่โกงกิน ไม่ทำหน้าที่ด้วยความสำนึก รับชอบไม่รับผิด แปลกที่คนเดี๋ยวนี้คิด พูดอธิบายเรื่องราวที่สวนทางกับคนยุคก่อนมาก ดูเหมือนเรื่องผิดเป็นเรื่องจำเป็นต้องทำ ต้องเห็นใจ กฎ ระเบียบ แทบไม่มี ผู้คนกลั่นแกล้งกันเพื่อสนองกิเลสตน จนแทบไม่เชื่อว่าเป็นคนที่กำเนิดบนแผ่นดินเดียวกัน กินข้าวที่ปลูกบนแผ่นดินผืนเดียวกัน ฟังข่าวแต่ละวันแล้วน่าสงสารคนที่วันๆต้องใช้สมองแก่งแย่งกัน
วันนี้นั่งดูและถ่ายรูปชีวิตนกดูแล้วแสนอิสระเสรี แต่มีความรับผิดชอบ กางเขนตัวผู้คอยเฝ้าดูแลรังของลูก นกอื่นเข้าไกล้ก็ร้องแกกๆๆ ขู่หรือเตือนภัยก็ตาม แม่นกหาอาหารมาป้อนลูก แม้ต้องแย่งอาหารกับแม่นกตัวอื่นก็เพื่อลูกน้อย ตามสัญชาติญาณสัตว์ แต่ไม่สะสมจนเกินตัว และเฝ้าไกล้ๆ บินวนเวียน เห็นแล้วคิดถึงกลุ่มคนพวกที่โลภมากเกินเหตุ วันๆเฝ้าแต่หาเงินที่จะได้นอกเหนือจากปกติ จนชีวิตต้องขาดอิสระเสรี เพราะอะไรที่ได้มาด้วยความไม่ถูกต้องก็ต้องใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องและต้องเป็นทาสของกิเลสนั้นตลอดไปอีกนาน จนกว่าจะมีโอกาสเข้าใจ หรือตระหนัก "เหตุผลของการได้เกิดมาเป็นคน " และ "ชีวิตหลังความตาย" แต่ถ้าโชคร้ายไม่มีโอกาส ตายไปพร้อมโลภะ โมหะ โทสะจริตที่สะสม เห็นผิดเป็นชอบเหมือนหลายๆคนที่สังคมได้รับรู้การตายของคนเหล่านั้น ช่างน่าเห็นใจจริงๆ ชีวิตที่เบามา แล้วหนักไป สว่างมาแต่มืดไป
