เมื่อวาน (1 พค.) ไปวัดตอนเช้า ไปกราบเรียนพระอาจารย์เรื่องผลการไปเรียนปฎิบัติธรรมว่าเป็นอย่างไร เล่าให้ท่านฟังว่าแต่ละวันได้ทำอะไร เรียนรู้อะไร และอะไรที่เรายังทำไม่ได้บ้าง จริงๆแล้วทุกอย่างที่ท่านพระอาจารย์สมลักษณ์สอนไม่มีอะไรยากที่ใครจะปฎิบัติไม่ได้ เพียงแต่เราจะต้องมีสติเพียงพอที่จะเตือนตัวเอง เช่น เรื่องการคุมอิริยาบทย่อย เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ที่เคยเคลื่อนที่และเคลื่อนไหวเร็วอย่างเรา ที่จะต้องเบรกตัวเอง ดังนั้นเราจึงทำไม่ทัน เหยียด คู้ จึงเป็นอะไรที่พลาดประจำ การเคี้ยว กลืน พอทำได้ การย่างก้าวที่ช้าๆ พอทำได้บ้าง แต่ยังไม่ช้ามากเท่าที่ควรจะเป็น เพราะบางคนเช่น ป้า? จากภูเก็ต สามารถเดินปฎิบัติได้ดีทีเดียว แกอยู่มาได้ 20 กว่าวันแล้ว เราไม่ได้มองหน้าป้าตรงๆนัก เพราะไม่ให้สบตากัน เลยไม่จำเป็นต้องมองหน้า และตรงกับนิสัยเราที่ไม่ต้องวุ่นวายกะใครเป็นดีมาก เลยไม่แน่ใจนักว่าป้าอายุเท่าไหร่แต่เท่าที่มองผิวเผิน (เพราะนั่งทานข้าวข้างแกทุกวัน) น่าจะไกล้ 60 แล้ว นอกนั้นในรุ่นเดียวกันไม่มีใครทำอิริยาบทย่อยได้ และรุ่นหลังที่มายังอายุไม่มากนักไกล้ 40 + อันนี้ไม่คุมเลย เดินหมุนตัวพรวดๆแบบปกติอยู่ อันนี้ก็เลยแล้วแต่ว่าแต่ละคนตั้งเป้า ตั้งใจว่าอย่างไร ขนาดไหน ซึ่งหากทำได้อย่างที่ถูกสอนก็จะดียิ่ง
สำหรับเราก็กราบเรียนพระอาจารย์ (เจ้าคณะภาค) ว่าเราได้ความรู้ปฎิบัติภาคเริ่มต้น การเดินจงกรมที่ประยุกต์หลักทางกายวิภาคศาสตร์เข้ามาด้วยทำให้ถนอมสุขภาพ เดินได้นาน ไม่ปวดเมื่อย ไม่เกร็งกล้ามเนื้อ ที่อาจนำมาซึ่งการบาดเจ็บได้ และเดินให้ท่านดูตามที่เรียนมา พระอาจารย์ก็พอใจ ส่วน link ก็ชอบใจและบางเรื่องเขาก็เคยทำมาเองตอนปฎิบัติที่วัดภัททันตะแต่ไม่รู้เหตุผล บางอย่างทำเองด้วยเหตุผลของตัวเองก็มาตรงกับที่ท่านสอน เช่น วิธีการกำหนดเมื่อคิด ฟุ้ง เป็นต้น...(ค่อยเขียนต่อ)
บ่ายสมศักดิ์ให้รถใหญ่มาเอาเสาเข็ม 23 ต้นและวัสดุก่อสร้างต่างๆไปถวายวัด ให้ค่าใช้จ่ายไป 2000 บาท
วันนี้เช้า link เอา รายงานนศ.เอกสารกองใหญ่ไปไว้ที่มหาวิทยาลัย แล้วเลยไปบิ๊กซี ซื้อของใช้จำเป็น แล้วกลับบ้าน อากาศร้อนอบอ้าว นึกว่าฝนจะตกเหมือนเมื่อวานแต่ปรากฎว่าแห้ว
วันนี้เต้วิ่งออกไปกัดกะหมาดำ เรียกกลับก็ไม่กลับ link ไปตาม ได้แผลมา 5 จุดหลัก และย่อยๆอีกเลยทำแผลให้ เฮ้อ! เย็นนี้แผลบวมเลยล้างแผลเปลี่ยนยาใหม่ให้ ที่บ้านนี่ยาของหมาเพียบ ซื้อมาทุกขนาน
