วันจันทร์ที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2555

26 March: ละครไทยๆ


เจ้ากางเขนตัวนี้จะมาเกาะตรงนี้เช้าเย็น แล้วร้องเพลงเสียงดังฟังเพราะด้วยความมั่นใจ

วันนี้เขียนหนังสือทั้งวัน เกือบจบบทที่ยากที่สุดแล้ว จริงๆจบแล้ว อ่านทวนอีกก็เพิ่มอีก เหลือหัวข้อแนวทางป้องกันและแก้ใขปัญหามลพิษสิ่งแวดล้อม ที่เขียนเพิ่มจะเอาแบบแนวใหม่โละการเขียนแบบโบราณตามๆกันมา ขนาดอ่านยังรู้เลยว่าไม่มีใครทำหรอก ทฤษฎีจ๋าออกปานนั้น น่าเบื่อจัง

วันนี้เพื่อความรวดเร็ว ไม่ปรุงอาหารเที่ยง-เย็น สั่ง junk food มากิน ขนาด junk jib jib จ่าย 600 กว่าบาท จริงๆแล้วไม่อยากทานแต่อยากทำงานต่อเนื่อง เลยเอาสะดวกไว้ก่ อน  พรุ่งนี้จะผัดกะหล่ำปลีต่อดีกว่า
บ่ายฝนตกดีใจหลาย ได้น้ำหลายกาละมัง ไม่สะอาดมีฝุ่นดำแขวนลอย แสดงว่าหลังคาบ้านมีตะไคร่หลายแล้ว ใช้ล้างพิ้นหน้าบ้าน กับใส่ในอ่างกก บัว

นั่งเขียนไปเปิดละครเย็นช่องมีสี ได้ยินเสียง เหลือบตามองเพราะรู้สึกว่ามีเสียงที่ไม่ไช่เสียงพูดนานมาก ก็เห็นตัวละครกำลังปาของกินใส่กัน พืช ผัก ผลไม้ ของกินทั้งนั้น ส่งเสียงกรีดๆๆร้อง คิดเทียบกับหนังเกาหลีเมื่อวานเย็นแล้ว รู้สึกคนละเกรด คนละระดับความคิดเลย ไม่เคยเห็นชาติไหนแสดงหนังแล้วชอบขว้างปาของกินทิ้งขว้าง เท่าไทยเลย มันเป็นอะไรที่แย่มากในความรู้สึกของคนโบราณอย่างเราที่เคยถูกสอนไม่ให้เอาของกินทิ้งขว้างเล่น คนที่อดหยากมีมากมาย แต่ในหนังกลับเอามาขว้างเล่นทิ้งได้ ตัวอย่างที่ไม่ควรให้เด็กเอาอย่าง วนไปวนมาละครไทยมีสองแนว แย่งผู้ชาย (ยุคนี้) แย่งมรดก และแซมฉากตบตี และโจ๊กตลกไร้สาระ ไม่แปลกใจ เพราะเขาต้องสร้างให้ตรงกับความต้องการตลาด แต่แปลกใจว่าตอนเด็กๆเราไม่ค่อยเห็นละครแบบนี้ แต่สิบกว่าปีมานี้ส่วนมากเป็นแบบนี้ แสดงว่าสังคมเรายังไม่พัฒนารสนิยมระดับนี้กันเลย นี่สิแปลก แย่จัง ต่อไปตอนเย็นจะได้รู้ว่าช่องนี้ก็ off ไปได้เลย