เช้าไปวัด กลับมาแวะร้านอาหารของเพื่อน ตั้งใจอุดหนุนกาแฟ ไปถึงก็งงๆ ที่ไม่มีเจ้าของร้านทั้งสอง ถามคนงานบอกว่าเจ้าของกลับไปทำงานที่.....อีกครั้งทำ จ พ ศ เราเป็นงง....เขาบอกเราเองและยังบอกพี่ชายเขาเมื่อสามวันที่แล้ว ว่าเจ้าของกิจการนี้ ไม่เชื่อบาปบุญ (เจ้าของไม่ไช่คนพุทธ) ไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งสิ้น ไม่เห็นใจคนงานจนคนงานย้ายออกตลอดไปอยู่บริษัทที่ขายสินค้าประเภทเดียวกันแต่คนละยี่ห้อ และใช้งานคนแบบไร้มนุษยธรรม ฯลฯ และเธอขอลาออกเพราะจะหลบไม่อยากทำงานด้วยเลยออกมาเปิดร้านอาหาร จะได้มีเหตุผลปฏิเสธไม่ไปทำงานด้วยอีก แต่ตอนนี้ได้เปิดร้านแล้ว กลับปล่อยร้านวันแรกให้คนงานและแม่ครัวที่จ้างมาช่วยงานชั่วคราว เราเลยงงเป็นมึนว่าอะไรคือจริงอะไรคือเท็จ หรือที่linkเคยตั้งข้อสังเกตจะเป็นจริง...ว่าเธอเป็นคนที่มีความสุขกับการได้จ่ายเงิน เป็น bipolar แบบไม่รู้ตัว และจะเป็นเพิ่มเรื่อยๆ จนกว่าสามีเธอจะสังเกตุเห็นความผิดปกติเอง.......ก็คงต้องดูละครชีวิตชุดนี้อีกฉากในตอนต่อไป หวังว่าเธอคงจะพูดความจริง หรือยอมรับความจริง ไม่งั้นคงหมดเงินลงทุนไปอีกเรื่อยๆ น่าเป็นห่วงจัง เพราะวันนี้แม่ครัวชั่วคราวก็บ่นกับเราแล้ว ว่าเธอไม่สามารถนั่งเฝ้า หรือทำงานให้ได้ทั้งวัน คงช่วยได้อีกไม่กี่วัน
เฮ้อ! จริงๆเราไม่อยากจะคิดเลยแต่อดไม่ได้ที่มันแวปเข้ามาเอง ว่าเงินลงทุนที่ควรจะต้องใช้คืนให้กับคนที่ช่วยเหลือพวกเขาตามสัจจะสัญญาที่ให้ไว้ มีแต่กลับไม่คืนตามคำมั่น เอามาลงทุนทิ้งขว้างแทน โอกาสที่จะประสบความสำเร็จน่าจะยาก ..สัจจะ สัญญาที่ให้กับคนที่มีเมตตากรุณาช่วยเหลือเมื่อเราตกยากนั้นต้องรักษาให้ดี จะไม่ตกอับ หาไม่แล้วไม่ว่าจะทำอะไรนอกจากไม่เจริญแล้วยังหมดอีกด้วย น่าห่วงจริงๆ...เหมือนที่บ้านเรายายสอนว่าเงินบาปต่อบุญไม่ได้
