เช้าไปวัด เข้ามหาวิทยาลัย สแกนนิ้วเสร็จดร.ชลินดาเดินมาหาเราด้วยความเร็วมาก นึกในใจอะไรอีกหนอ เฮ้อ! ปรากฎว่าคราวนี้เธอสอบถามผลงานผศ.ของเธอ บอกเรื่องความล่าช้า และเธอจะย้ายไปอุตรดิตถ์ (เขียนยากจัง ผิดสองครั้งและต้องพึ่งเฉลยว่าเขียน ยังไง) จะมีผลต่อการขอผศ.ของเธอไหมเพราะตั้งแต่เธอยื่นนี่ 2 ปีมาแล้ว เราก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่นานขนาดนั้น ในที่สุดเธอก็ถามคำถามที่คิดว่าเธอตั้งใจถามมากกว่าคือ เราไม่ได้เป็นคนตรวจงานของเธอหรือ เราบอกว่า ไม่ไช่ คงเป็นคนอื่น (เธอคงไม่รู้ว่าเราเคยไปบอกที่คณะไว้ว่าถ้าเป็นผลงานของคนนี้จะไม่ขอตรวจอะไรให้อีก เข็ดแล้วจริงๆ เอกสาร คู่มือสารพัดให้เจ้าหน้าที่เป็นคนเขียนทำให้ ผิดทุกหน้าต้องแก้ให้ทุกหน้า คนอื่นอ่านเขาแทบไม่แก้ก็ไม่รู้อ่านแบบไหน ทั้งๆที่ผิดทั้งความถูกต้องของเนื้อหา และการตัดต่อที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ ขนาดที่ตราประทับห้องสมุดมหิดล ยังติดอยู่ในรูป ช่างทำได้ สองงานที่ผ่านมาอ่านแก้จนมึน มารู้ทีหลังว่าเจ้าหน้าที่ทำให้ทุกอย่าง ตอนตรวจก็งงๆ ว่าจบป.เอกจาก.....ตรี-โทจาก........ได้ไง อาจารย์ที่ปรึกษาเป็นไงหนอ จึงทำงานวิจัย และงานวิชาการออกมาแบบนี้ เสียเวลาตรวจมาก เลยบอกเข็ดแล้วจริงๆถ้าไม่รู้จักทำงานเองก็ไม่รู้จะตรวจให้ทำไม เมตตาก็ถูกด่าลับหลังทั้งๆตั้งใจแก้ให้ไม่ผิดออกไป อ่านอย่างระมัดระวัง แก้ทุกหน้าให้เวลากรรมการคนนอกตรวจจะได้ไม่อายเขา....ยังถูกว่า ตรวจแก้มาก เฮ้อเป็นงั้นไป ความหวังดี เจตนาดี แต่ใช้ไม่ถูกคน ก็ยังงี้แหละเรา).ครั้งนี้ก็อธิบายเขาเท่าที่รู้ให้เขาเข้าใจ เราพูดไปก็เตือนตัวเองว่า เมตตา เมตตา (แต่ไม่เจอได้ก็จะดี หุ หุ)
แล้วเลยไปถวายปัจจัยในการสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมโดยถวายปัจจัยสำหรับสร้างห้องสมุดและห้องคอมพิวเตอร์ให้ท่านทิม (ถวายเป็นครั้งที่สอง เพราะขาดปัจจัย จึงรีบเอาไปถวายอีก) ตอนนี้ก็สร้างไปได้ประมาณ 70 % แล้วยังไงต้องให้ทันเปิดเทอมตุลาคมนี้ เพราะบรรดาเณรน้อยต้องมีที่เรียนอีกครั้ง
บ่ายออกข้อสอบเสร็จ TZ ส่งรูปตึก lab ใหม่มาให้ดู
