หลังบ้าน
เช้าเข้ามหาวิทยาลัย ตอนบ่ายสัจจะโทรมาเรื่องเจ้าท่าอีกแล้ว แต่มีความสงสัยในคำพูดของเขาว่าให้เราไปพบพร้อมกับเขา เราก็บอกไม่ไปเพราะไม่ได้ทำอะไรเลยตั้งแต่ถมดินเพื่อไม่ให้น้ำท่วมเข้ามาในปีนี้ แต่การถมไม่ได้ล้ำออกจากที่เดิมและเหลือให้ปรากฎเป็นหลักฐานเผื่อไว้ด้วย กลัวอารมณ์จนท. แต่ก็มีประเด็นจากข้างบ้านที่ทำ ที่ต้องการดึงเข้าไปมีส่วนร่วมกับเขาด้วยเพราะเขาจ่ายเงินเป็นค่าทำเขื่อนหรือท่าเรือแล้ว ประมาณ 40000 บาท แต่เราบอกเราไม่ต้องการเพราะไม่มีเรือ....เขาเลยบอกเชิงขู่ว่าถ้าเราไม่ไปพบเจ้าท่ากับเขาเจ้าท่าอาจจะส่งหมายศาลมาแล้วเราจะเดือดร้อนมากกว่าเขา เพราะเขาเคยจ่ายแล้ว เราก็เลยงงๆ ว่าถ้าจ่ายแล้วทำไมต้องกลัวเจ้าท่าอีก แล้วเอาเราไปเป็นเพื่อนร่วมเรื่องได้ยังไง ต่างกรรมต่างวาระ ก็เลยบอกไปว่าอันนี้จะให้ลูกศิษย์ที่เป็นคนถมดินไปจัดการเพราะเขารับปากไว้แล้ว
นายสัจจะเขายังพูดท้าวความถึงว่าเราเคยไปทำเรื่องที่ทำให้เขาไม่ชอบใจอีกคือ เขาเผาขยะซากต้นไม้ (ที่เขาให้รถไถที่ริมคลองหลังบ้านเขา) หลายกองตั้งแต่หัวกำแพงถึงปลายกำแพงอีกด้านที่ไกล้ต้นไทร เราเคยบอกเขาหลายครั้งในสองวันนั้นที่เขาเผาขยะทุกวัน ว่าอย่าเผาไกล้ต้นไทร เพราะนก ลูกนกหลายชนิดอาศัยที่นั่นและมีหิ่งห้อยมากมาย เขายังไม่ได้ย้ายมาอยู่จึงไม่เข้าใจ ว่าต้นไม้กอนั้นทั้งลำพูและไทรเป็นบ้านของสัตว์น่ารักๆ .......แต่ในที่สุดตอนเย็นเราเห็นควันไฟตรงใต้ต้นไทร ก็เลยรีบออกไปดูเห็นเปลวไฟกำลังลุกเพราะเขาใช้ยางรถเป็นเชื้อเพลิง เราเลยต้องตักน้ำทีละถังไปรด (ไม่มีใครอยู่แล้ว) ได้ประมาณ 5 ถังไม่ดับ คุณกิ่งมาเห็นเลยช่วยเอาสายยางมาต่อท่อฉีดน้ำจึงดับ วันนั้นจำได้ว่า happy ที่ช่วยรักษาบ้านและชีวิตสัตว์ไว้ได้ แต่ผ่านมาตอนนี้ประมาณ 3-4 เดือนเราลืมแล้ว (คนทำดีลืมง่าย คนทำเรื่องชั่วน่าจะต้องจำนานมั้ง หุ หุ) เขามารื้อฟื้นว่าเขาเผาขยะ แล้วเราไปดับ (และเขารู้ด้วยว่าเราบอกว่าเดี๋ยวนกตาย) เขาบอกว่าที่เขาเผานั้นก็เป็นซากต้นไม้ของเรา อันนี้เราได้ยินแล้วงง!!!!! เป็นไก่ตาแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลย เฮ้ย! เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ก็เขาไถที่ข้างหลังเอาหินคลุกถมแล้วจะเหลือรึ อันนี้เราไม่เถียงเพราะไม่มีประโยชน์ เพราะไม่มีหลักฐานมายืนชี้กันแล้วว่าซากที่เผาของใคร คนพาลพูดออกมาได้แบบขี้ตู่มากก็ไม่ต้องอธิบายด้วยเพราะไม่เกิดประโยชน์ เราได้ยินก็เลยพูดว่า "เหรอคะ ก็กลัวนก สัตว์จะตายจริงๆค่ะสงสารมัน ยังไงถ้าคุณสัจจะยังจำเรื่องนี้อยู่ก็ขอโทษด้วยนะคะ เพราะลืมไปแล้วจริงๆ" ....อยากจะ...อะไรก็บอกไม่ถูก นอกจากเข้าใจคำว่า "คนพาล" มากขึ้น ดีขึ้น ดีนะที่เราไม่บอกเขาไปว่าที่ลูกชายคุณเอาก้อนหินขว้างหมาเราต่อหน้า แล้วไม่ยอมรับน่ะ เรียกว่าโกหกซึ่งหน้า หุ หุ ไม่งั้นไม่จบ
ทั้งสองเรื่องที่เจอล่าสุดก็เฮ้อ! ดังนั้นที่คนอื่นเล่าเรื่องประวัติและที่มาของคุณสัจจะและวีรกรรมของภรรยาอีกหลายเรื่อง บวกกับการเจอด้วยตัวเอง ทำให้ต้อง ป้องกันตัวเองโดยการ ยึดมั่นใน มงคลชีวิต ข้อที่ 1 อเสวนา จ พาลานัง คือ การไม่คบคนพาลสันดานหยาบ หลบหลีกแบบขอพรให้พบแต่คนดีเถิด
ก็เอามาเขียนบันทึกไว้เผื่อเป็นบทเรียนเพราะขี้ลืม เดี๋นววันหน้าเจอเรื่องพาลๆอีกจะได้เขียนรวมเล่ม แต่ไม่ได้ติดในอารมณ์มากผ่านไปก็ผ่านไป สมัยก่อนถ้ามีเรื่องประเภทนี้ก็ไม่สบายใจไปหลายวัน ตอนนี้ดี วันเวลาที่ผ่านการฝึกจิตที่มีสติและนิ่ง ให้ดีขึ้นนั้นดีจริงๆ ถึงเวลาได้ใช้ นึกถึงประโยคสั้นๆข้างล่างนี้นี้
จุดเริ่มต้นของความสุขและความทุกข์..
เกิดจากความคิดของเราเป็นสำคัญ..
เกิดจากความคิดของเราเป็นสำคัญ..
