เจ้ากางเขนที่ช่วยไว้
ตื่นสายเล็กน้อยเกือบ 7 โมงเช้า เช้าทดลอง load viber สำเร็จทดลองโทรหา TZ เป็นที่พอใจ ทดลองใช้เป็นระยะ ทำให้สรุปได้ว่าของฟรีจะต้องใจเย็นๆ ได้ทีละนาที สองนาทีต้องต่อใหม่ บ่ายเอกมาช่วยทำงานในสวน จนเย็น
นั่งทำงานได้ยินเสียงแปลกๆไม่ไกล้ไม่ไกล เดาไม่ออก หาทิศไม่เจอ จนชาบูเห่า แหงนมองที่กระได เลยเดินไปดู ตกใจนกกางเขนเข้ามา หาทางออกไม่เจอบินชนกระจกตลอด ยิ่งเห็นเรายิ่งบิน พยายามหาทางออกไปทางช่องแสง เกประตูระเบีนงก็ไม่ยอมไปไหน เลยลงมานั่งสักครู่ ชาบูก็เห่าอีกเลยนึกได้ว่านกยังอยู่ที่นั่นเลยตัดสินใจเอากิ่งไฝ่เล็กๆไปเขี่ยให้ออกจากตรงนั้น กลัวมันบินชนจนหมดแรงหรือตาย ในที่สุดก็หล่นด้วยความพยายามเขี่ยลงจากช่องแสงบนสุดลงมาที่ช่องล่าง เลยปีนไปเอามือจับได่ หนอยแน่! กัดเป็นด้วย กัดเราอ้าปากซะกว้างงับนิ้ว เสียดายมันไม่มีฟัน ไม่งั้นเราได้ถอนฟันนกกางเขนแน่เลย.....ก็จับมาถ่ายรูปเป็นหลักฐานไว้ลูบห้วเขาแล้วบอกว่า จำกันไม่ได้หรือไง เห็นกันตั้งแต่เด็ก เพราะฟักเป็นตัวที่นี่ มันคงไม่ฟังหรอก คงกลัวเราแย่แล้ว ว่าแล้วก็พาเขาเดินไปรั้วหลังบ้านริมคลองปล่อยบนต้นไม้ เพราะในรั้วบ้านเจ้าซันวา โปเต้ มายืนเดินตาม รองับอยู่ ปล่อยไปถ้าบินไม่พ้น ตายแน่.....
สรุปว่ารอด ดีใจ เหมือนได้ปล่อยนกทำบุญ อันนี้ของจริง ไม่ต้องซื้อมาปล่อย เขาเรียกว่าบุญมาให้ทำถึงบ้าน ไม่ช่วยคงบินชนกระจกจนหมดแรงตาย เหมือนพวกแมลงปอ เฮลิคอปเตอร์ ที่ชนกระจกตายบ่อยๆ เพราะดื้อไม่บินลงมา
อยากบอกหลายๆคนว่า ชีวิตทุกชีวิตก็คือชีวิต ไม่ว่าสัตว์ใหญ่เล็ก รักชีวิต มีบ้าน เพื่อน กลุ่มของตัวเอง หากเห็นเขาลำบากก็ช่วยจนสุดความสามารถที่ทำได้ เพราะ....................
ชีวิตทุกชีวิตมีค่าสำหรับผู้ที่เป็นเจ้าของชีวิตเสมอ
นี่เป็นอีกตัวที่เป็นผลกรรมของเจ้าโปเต้ และซันวา ฉกไวมากงับปุ๊บเราตะโกนปั๊บ ปล่อยออกจากปากลงมาดิ้นกระแด่วๆ เราเอามาวาง หยอดทิงเจอร์ไอโอดีน เขาอยู่ได้จนเย็นก็ตายไปอีกตัว ก็พยายามเท่าที่ทำได้ สามีแซวว่าตอนสาวๆน่าจะเรียนสัตว์แพทย์ (จริงๆสอบได้แล้ว แต่สละสิทธิ์ เพราะที่บ้านไม่ชอบ) ตอนนี้ถ้าไม่แก่ขนาดนี้จะไปสอบเรียนใหม่ หุ หุ (หมายเหตุ มีข้อกำลังสงสัยจริงๆว่าสัตว์เล็กๆนี่แพ้ทิงเจอร์หรือเปล่านะ เพราะว่าไม่ว่าจะช่วยตุ๊กแก จิ้งจก จิ้งเหลน กบ คางคก อึ่งอ่างฯ ในบ้านเวลามีแผล เพราะจะฆ่าเชื้อรักษาแผล มันก็ตายไปทุกที ......)
