วันนี้ต้องคุมสอบที่ห้องบูรณาการ ไม่เคยใช้มาก่อนเพราะอยู่นอกเขตมหาวิทยาลัย เป็นสถานที่ของกรมการปกครองมหาลัยเรายืมใช้ในการเรียนการสอน เพราะรับนักศึกษาเยอะมาก ทั้งๆที่ปีที่แล้วสภาขอให้ทบทวนปริมาณที่มากเกินไป ปีนี้ตัวเลขขอผ่านสภามหาวิทยาลัยประมาณ 4800 คนแต่แอบรับถึงมากกว่า 6500 คน แน่นอนย่อมไม่พร้อม ต้องเรียนตั้งแต่ 8 โมงเช้า หลายวิชาเลิกเรียน เกือบทุ่ม เพราะห้องไม่พอ
และวันนี้ไปคุมสอบ ทำให้รู้ถึงความไม่เอาไหน ความไม่รับผิดชอบของฝ่ายทะเบียนวัดผล หลายๆเรื่อง เด็กมีปัญหาไม่มีรายชื่อเข้าสอบทั้งๆที่ได้รับการยกเว้นเรียนฟรีเพราะเป็นนักกีฬา แต่ทั้งฝ่ายกองพัฒน์และฝ่ายทะเบียนก็โยนไปมา จนถึงวันนี้วิชาแรกที่เข้าสอบคือสอบที่ห้องของเรา เลยวุ่นวายกับการจัดการให้เด็ก แต่สุดท้ายเด็กก็ยังไม่มีรายชื่ออยู่ดี
เด็กเข้าสอบห้องละ อย่างต่ำที่เจอวันนี้คือ 70 กว่าคน ห้องสอบแย่เป็นชั้นๆ ติดกันหมด โต๊ะสอบติดร้อยเป็นแถวแบบเก้าอี้รถเมล์ นั่งเรียนคงได้แต่นั่งสอบไม่ได้ ไม่ต้องชะเง้อก็เห็นคำตอบหมด ต้องจับแยก และสอบเด็กสองกลุ่ม สองวิชา ต่อห้อง คนคุมสอบสองคน การแจกกระดาษทำได้ยาก ต้องสอดตัวไปตามช่อง โชคดีที่คนคุมสอบไม่อ้วน ตอนตรวจบัตรเซ็นต์ซื่อยิ่งลำบาก ขยับข้ามหน้ากัน สถาบันที่เอาแต่ปริมาณคนเรียน เพราะคือรายได้ที่เขาคำนึง ความพร้อมของหลายๆอย่างไม่มีให้ เห็นแล้วมองเห็นอนาคตของประเทศ เคยพูดให้หลายคนฟังว่าถ้าประเทศไทยยุบมหาวิทยาลัยกลุ่มนี้ลงบ้างการศึกษาไทยคงมีคุณภาพเพิ่มขึ้น แต่ตอนนี้ผลิตออกไปแบบไข่ทิ้ง ไร้คุณภาพจริงๆ พวกกรรมการประเมินได้แต่มาดูเอกสารที่เขาทำไว้ ไม่มีสำนึกรับผิดชอบในหน้าที่กันอย่างจริงจัง เพราะถ้าเข้มงวดมากตัวเองก็เกิดปัญหา ปีหน้าอาจไม่ถูกแต่งตั้งก็ตกงาน นี่คือพวกทำลายการศึกษาชาติจริงๆ สงสารประเทศไทย
