วันนี้ลาป่วย เหนื่อยจริงๆกับคุมสอบที่ร้อนมาก อาคารชั้นเดียวที่พัดลมเสียเกือบครึ่ง พอบ่ายสองเศษร้อนมาก นักศึกษาบ่นร้อนๆ ก็โชคร้ายที่อาคารนอกมหาวิทยาลัยแห่งนี้ไม่มีแอร์ นักศึกษาบางสาขาที่จ่ายแพงเช่น การบิน การท่องเที่ยวก็ได้สอบห้องแอร์ แน่นอนก็เป็นการจัดการแบบธุรกิจที่ fair ดี ส่วนเด็กอื่นที่จะได้ห้องแอร์เป็นไปตามดวง เฮ้อ! การศึกษาไทยที่ดำเนินการแบบธุรกิจนำหน้า ลูกศิษย์คือลูกค้า การจัดการเรียนเลยต้องตามใจลูกค้า เลยลืมไปว่าต้องขัดเกลา เขายังไงบ้าง
เรื่องน้ำท่วมยังไม่จบ มีหลายเรื่องวุ่นๆเกิดขึ้น ยังไงๆก็รู้สึกขอบคุณทหารทุกคนเหมือนเดิม และมีความรู้สึกเสร้าใจกับพวกที่ฉวยโอกาสทุกเรื่อง หากินทุกอย่างกับความทุกข์ร้อนของชาวบ้าน รับบริจาคไม่รู้จบ แต่เหนียวหนึบ รู้เห็นทุกอย่างว่าชาวบ้านต้องการอะไร เอามาพูดออกอากาศได้ทุกวันแต่จ่ายออกมาน้อยมาก แถมยังขอของอีกแทนที่ตัวเองจะรีบจ่ายเงินบริจาคออกมา ตอนน้ำท่วมภาคใต้กลุ่มนี้ก็ออกมาทำแบบเดียวกัน ขี้เหนียวแม้กระทั่งเงินบริจาคของคนอื่น สร้างภาพเป็นผลงานของกลุ่มตัวเองหมด เมื่อไหร่กลุ่มนี้จะสำนึกการกระทำอันเป็นอกุศลกรรมนี้เสียที จริงๆตั้งต้นความคิดดี แต่พอเงินมากจิตก็คงเกิดความตระหนี่
