เช้าสอนตั้งแต่ 8.00 น วันนี้พักช่วงเที่ยง ทานข้าวกับเพื่อน คุยหลายเรื่องและเพิ่งรู้ว่าอธิการบดีที่นี่ที่กำลังหมดสมัยที่ 2 หลังจากเป็นมา 8 ปี
ไม่ไช่เส้นทางแห่งธรรม แต่เป็นเส้นทางแห่งกรรม เพราะเขาได้ก่อกรรมต่างกรรม ต่างวาระ มากมาย เพราะสมัยที่สองที่เขาได้รับเลือกนั้นเราเป็นกรรมการสภา และเป็นกรรมการชุดสรรหาด้วย ไม่รู้โชคดีหรือร้าย (แต่สำหรับเราลึกๆถือว่าร้าย เพราะ
การรู้เห็นเรื่องการทำในสิ่งชั่วๆเป็นเรื่องเศร้า) ทำให้เรียนรู้ว่า
เรื่องที่ชั่ว ไม่ถูกต้อง การโกง การบังคับโดยใช้อำนาจต่อรองพวกเขาทำทุกรูปแบบกันได้ยังไง เรียนรู้คำว่า
แกล้งโง่ คืออะไร และ
โง่จริงๆทั้งๆที่หัวหงอกนับเส้นไม่ได้แล้วเป็นยังไง และสุดท้ายคือ
ไม่มีสัจจะในหมู่โจร เขากลับกลอกกันได้ยังไง และคิดว่า ชีวิตนี้คงเข้าใจเส้นทางการสู่ตำแหน่งที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์มากมาย จนกระทั่งหลายคนที่ดูดียอมขายศักดิ์ศรีความเป็นคน ทำผิดกระทั่งศีลพื้นฐานของมนุษย์ และฝันร้ายต่อไปเป็นของสงขลา เพราะเขากำลังไปเป็น...ของที่นั่น เป็นช้วงผลัดกรรมเปลี่ยนไม้ หากที่นั่นได้ไป ก็คงกรรมหนัก น่าสงสารชีวิตที่ดิ้นรน ไม่รู้จักพอจริงๆ
คนในสถาบันทุกแห่งเหมือนกันคือ
จะมีคนส่วนหนึ่งเป็นพวกเห็นแก่ได้และเห็นแก่ตัว
ขาดจิตสำนึกในการที่จะแยกแยะว่าอะไรถูกต้องและอะไรไม่ถูกต้อง พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาได้มาซึ่งสิ่งที่เขาอยากได้...ที่น่าเสียดายคือ ไม่ควรมีใน
ผู้ที่เป็นครู หากสอนตนไม่ได้ เตือนตนไม่ได้ แล้วจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้นศ.ได้อย่างไร
ข้อคิดดีๆจากละครกี่เพ้า
..."ครูเป็นผู้เปิดประตูให้เท่านั้น ลูกศิษย์ต้องเดินก้าวข้ามออกไปเอง"
