คุ้งน้ำหลังบ้าน
เย็นกลับบ้านซันวาออกไปเห่าคนข้างบ้านที่คงเดินออกมาหลังบ้าน และบางครั้งพวกเขาก็เดินออกไปล้ำมาหลังบ้านเราทุกวันเอาหมาออกมาอึ เราก็มองแล้วก็ไม่เคยว่า อยากทำอะไร ไม่ละอายก็ทำไป แต่วันนี้ทนไม่ได้เพราะซัลวาออกไปเห่าอยู่ในสายตาและเขตบ้าน linkกำลังเตรียมอาหารให้พวกเด็กๆเขาหลังบ้าน เรายืนอยู่ได้ยินเสียงดังป็อก ซัลวาวิ่งสุดแรงกลับบ้าน วิ่งจู๊ดไปถึงหน้าบ้าน เลยคิดว่าเขาคงขว้างอะไรมาอีก (เคยแล้ว แต่เป็นคนงาน เราเลยไม่ว่า แต่ครั้งนี้ลูกเจ้าของบ้านทำเอง ไม่ได้แล้วเพราะต้องอยู่ไกล้กันอีกนาน เลยตะโกนเตือนว่า หนุ่มน้อยอย่าข้วางหมานะคะ ขอเถอะเพราะเขาแค่เห่าไม่ได้ทำอะไรนะ เขาไม่ตอบอะไร แต่ link อยู่ข้างล่างถามลูกสาวแสนอ้วนว่า น้องชายหรือเปล่า บอกเขาด้วยนะว่าอย่าขว้างหมา เขาตะโกนตอบว่า ก็เขาบอกว่าไม่ได้ขว้างก็ไม่ได้ขว้าง เราก็บอก link ว่าไม่เป็นไร เขาบอกไม่ได้ขว้างก็จบ ลงมาข้างล่างเราเลยบอก link ว่าไม่มีประโยชน์ เพราะเขาก็พูดว่าเขาไม่ข้วาง แต่เราได้ยินเสียงและหมาเราวิ่งตื่นมา หมาเราไม่โกหกหรอกเพราะสัตว์เดรัจฉานโกหกไม่เป็น ทุกอย่างเป็นไปโดยสัญชาตญาณ คนเลยต้องมีศีลเป็นตัวกำกับ แต่หากไม่มีก็เป็นเช่นนี้...โกหกกระทั่งเรื่องที่ทำกับหมา น่าสงสารจริงๆ
