กระดังงาสงขลา หอมเย็นๆ
วันนี้เช้ามีนัดกับบริษัทรถ ไปเปลี่ยนที่ท้าวแขนที่หนังมันถลอกขาดที่งซ้ายขวาเลย ไม่รู้เป็นได้ไงเหมือนกัน ปรากฎว่าไปถึงตั้งแต่ 08.20 กลับออกมาเกือบ 9.00 น นั่งใจเย็นในรถเรื่อยๆ เพราะรอจนท.คนที่ 1 คนที่สอง ก็มาขอเอกสารการสั่งซื้ออีก เช็คไปมาปรากฎว่าเพิ่งมาบอกว่าวันอาทิตย์มีเฉพาะการบริการเปลี่ยนน้ำมัน ไม่มีเปลี่ยนอุปกรณ์ งง! แล้วเมื่อวานทำไมไม่บอกตอนโทรมาแจ้งเราว่าของมาแล้ว เราบอกไปว่าจะไปทำพรุ่งนี้ เปิดหรือเปล่า ก็ยังตอบว่า ครับเปิด แถมยังบอกว่าใช้เวลาทำชั่วโมงเศษ นี่ก็เหมือนกัน แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อนให้นั่งรอเสียเวลา แต่ก็ไม่อยากไปเอาเรื่องใคร ไม่เกิดประโยชน์ ....ก็เลยไปเทสโก อะไรๆก็ไม่เปิด จะไปจ่ายเงินค่าโทรศัพท์ เขาบอกว่าต้องรอ 9.30 น ก็เลยดูเวลา อ้อ 9.23น ต้องรอ 7 นาที เพราะจนท.รับเงินกำลังนั่งแต่งหน้า เครื่องสำอางยังกองอยู่หลายชิ้น ก็เลยเดินแกร่วๆ สักครู่ ระหว่างรอเดินแวะไปที่ร้านติดกัน จะถามเรื่องที่ติดโฆษณาช่องดาวเทียมของทรูมูฟ เดินหลายรอบเพราะจนท.นั่งคุยมือถือ เขาเห็นเรา เราก็ไม่ว่าอะไร เดินออกมา แล้วแวะกลับไปอีกก็ยังคุยไม่หยุด เราก็เลยยืนๆรอ อีกครู่ เขาก็ถามนิดหนึ่งว่าจะทำอะไร เราก็บอกว่าจะถามข้อมูลติดจาน เขาก็พยักหน้าแล้วคุยโทรศัพท์ต่อ ก็เลยเดินออกจากร้าน แล้วก็คิดนะว่า ลูกจ้างยุคใหม่ คนเดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้ ไม่มี service mind กันแล้ว ต่างจากคนยุคก่อนมากเลยที่ customer is the king ตอนนี้ if u want, u have to wait.. wait.. ไม่ยิ้ม ไม่มีหางเสียง เหมือนใครบังคับให้มาทำงาน หรือเราไปรบกวนอะไรเขา ไม่มีการปลูกฝังมีความรู้สึกเป็นเจ้าของบริษัท ให้รักองค์กร ถ้ารัก ก็คงต้องกุลีกุจอขาย หรือบริการ น่าสงสารเจ้าของสินค้า กิจการนั้นๆนัก เราเองก็ไม่ได้ขาดแคลนที่จะต้องได้ ต้องมี เลยไม่รอ และไม่เข้าไปอีก
วันนี้เลยได้แค่เกาลัด ขนมเค็ก กลับบ้าน อยู่บ้านทั้งวัน เย็นดูถ่ายทอดพิธีฯ
