My Silent corner (1): เกริ่นไว้ก่อน
เชื่อว่าทุกๆคนมีเรื่องราวที่ประสบผ่านมามากมายในแต่ละช่วงชีวิต บางเรื่องอยากจำ บางเรื่องอยากลืม และบางเรื่องอยากให้คนอื่นรับรู้ แต่บางเรื่องอยากเก็บไว้คนเดียว ดิฉันก็เช่นเดียวกัน มีเรื่องที่เก็บในความทรงจำ หลายเรื่องราวบันทึกไว้ใน diary บางเรื่องต้องใช้เวลาและอารมณ์ ในการเขียน และแน่นอนเรื่องที่จะเขียนนี้ออกมาจากความทรงจำที่เก็บไว้และถอดจากใน diary สีเทาที่บันทึกไว้ทุกวัน ขณะที่ใช้ชีวิตนักเรียนทุนรัฐบาลที่ประเทศอังกฤษ...
.. เคยคิดตลอดเวลาเช่นกันว่าส่วนใหญ่เป็นเรื่องส่วนตัวที่เราเผชิญ ก็ควรเก็บในบันทึก แต่ก็ได้ดึงส่วนที่เป็นประสบการณ์บางส่วนมาเล่า เพื่อนๆ สอนนักศึกษา เล่าในขณะไปบรรยายตามที่ต่างๆ ก็ได้รับความสนใจเกินคาด ความที่ไม่ถนัดพิมพ์ พิมพ์ช้า (จริงๆต้องเรียกว่าจิ้ม ) ทำให้ไม่อยากจะบันทึกในอิเล็กทรอนิกส์ไฟล์ ต้องรอจังหวะเวลาที่ว่างจากสิ่งที่ตั้งใจจะทำก่อน และตอนนี้สิ่งที่ตั้งใจทำก็ได้ทำเสร็จไปแล้ว (ใช้เวลา 5 ปี) และก็มีสิ่งที่ต้องทำต่อเนื่องเข้ามาแทรกอีกเป็นระยะๆ ทั้งงานจร งานประจำ ก็เลื่อนมาเรื่อยจนคิดได้ว่าคงต้องทำหลายๆอย่างพร้อมกัน แต่แบ่งเวลาให้แน่นอน ก่อนที่ความจำจะเลือนๆหายไป เพราะสูงวัย (แก่) ขึ้นเรื่อยๆ หากบันทึกนี้เป็นประโยชน์แก่ผู้ใด ก็ขอให้ติดตามสัปดาห์ละครั้งทุกวันอาทิตย์ หากไม่เป็นประโยชน์และน่าเบื่อ ก็คงต้อง บอกว่า sorry ka!! และก็อย่าเผลอ click เข้ามาอีกนะเอ่ย! skip ไปเลยเพราะเรื่องนี้จะเขียนเก็บอยู่ในชื่อ “ My Silent corner” เจ้าค่ะ :)
