วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2554

บันทึกของ meepole

บันทึกของ meepole




ในแต่ละวันที่ผ่านไป หากเรารู้จักคิด สังเกตุ เรียนรู้ เราทุกคนจะได้ทั้งบทเรียนใหม่ๆ ข้อคิด บางอย่างน่าจดจำเพื่อนำมาใช้ เพื่อถ่ายทอดต่อ หรือ...บางอย่างก็ไม่อยากจะพบเจออีก แต่วันเวลาที่ผ่านไป เรื่องราวล้วนมากขึ้น พร้อมอายุขัยที่มากขึ้น ทำให้หลายเรื่องเลือนๆ หายไป

meepole เป็นคนที่เขียนจดบันทึกตั้งแต่เป็นเด็กเล็ก เป็นความดีของคุณครู และทุกคนในครอบครัว ที่ชอบให้เล่าเรื่องให้ฟังทุกวัน ก็เลยเป็นคนที่ชอบสังเกตุเพื่อนำมาเล่าที่บ้าน  ความเป็นลูกคนเดียว หลานคนเดียวในครอบครัวทำให้เป็นไข่ในหิน อยู่ในบ้าน ไปไหนต้องมีคนในบ้านไปด้วยเสมอ จึงใช้เวลาอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ ตอนเย็นๆหลังทานอาหารเสร็จก็จะเดินไปดูแลสวนกลางเมืองเล็กๆที่ห่างไปประมาณ 10 นาทีเดิน และใช้เวลาทั้งหมดอ่านหนังสือที่ม่าม้าสารพัดจะหามาให้อ่าน ทำให้เป็นคนชอบการอ่านและเขียน (มากกว่าพูด)  และรักที่จะอยู่กับบ้านติดตัวมาจนปัจจุบัน บ้านจึงเป็นวิมานเล็กๆที่ร่มเย็น สงบ ไม่วุ่นวาย ท่ามกลางต้นไม้ล้อมรอบ และสรรพสัตว์ร่วมโลก


สมุดโน๊ตเล่มเล็กก็ใหญ่ขึ้นตามตัว เก็บไว้เยอะแยะ บางครั้งพลิกอ่านก็เห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเรา ทั้งความคิด ทัศนคติต่อเรื่องต่างๆ แต่ก็คิดว่าหากเวลาย้อนกลับได้ เราก็อาจยังคงทำเช่นนั้นอีก เพราะมันคือความถูกต้อง ยังไงก็เป็นความถูกต้องอยู่ดี

ในบางเวลาเราก็อยากเขียนเรื่องที่ไม่อยากจะพูด  บางครั้งอยากบ่นอะไร แต่คิดว่าเก็บไว้ดีกว่าเพราะเสียเวลาที่จะพูดกับใคร และก็อาจทำให้เสียเวลาคนฟัง เพราะสังคมปัจจุบันเวลาเป็นเงินเป็นทอง เป็นผลประโยชน์ บางเรื่องเป็นเรื่องของความคิดเห็นที่อาจไม่มีใครเข้าใจ  หรือไม่มีทางเข้าใจ เพราะต่างบรรทัดฐาน ต่างมุมมอง ก็เก็บมาเขียนในสมุดบันทึกหรือ diary เป็นสิ่งที่เหมาะที่สุด

อันที่จริงสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของแต่ละคนแตกต่างตามวิถี และสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆเรา บางเรื่องสามารถใช้เป็นบทเรียน สอนหรือเตือนตัวเองได้ในโอกาสต่างๆและทั้งยังอาจเป็นประโยชน์ เป็นเส้นทางลัดของการเดินทางของหลายๆคนได้  ขณะเดียวกันก็อาจเป็นเรื่องไร้สาระ เสียเวลาอ่าน ของใครอีกหลายๆคนก็ได้ บางคนอาจตำหนิว่าเขียนเรื่องส่วนตัว อยากบ่นก็เขียนในสมุดส่วนตัวไม่ต้องเอามา post ให้คนอื่นเข้ามาเสียเวลา ก็นานาจิตตัง ด้วยเหตุผลที่คิดรอบๆแล้ว จึงเปิด blog ใหม่เพื่อบันทึกเรื่องราว (ค่อนข้าง) ส่วนตัวที่ผ่านไป ผ่านมาและต้องการเก็บไว้อ่าน และไม่เป็นการเสียเวลาเสียความรู้สึกของผู้ที่เข้ามา เพราะรู้ว่าที่นี่เป็น บันทึกเรื่องราวส่วนตัวที่พบเห็น และจะนำเรื่องชีวิตตอนที่ไปเรียนที่อังกฤษมาบันทึกเป็นช่วงๆไว้ ก่อนที่จะลืมเลือนไปตามกาลเวลา เป็นเรื่องที่ตั้งใจว่าจะต้องทำสักวันหนึ่ง ส่วนหนึ่งเพื่อตอบแทนคุณแก่แผ่นดิน ภาษีเงินของประชาชน ที่ให้ทุนแก่ข้าราชการโดยเปิดสอบรับทุนการศึกษาต่อต่างประเทศ ตอนแรกตั้งใจจะเขียนใน meepole's silent corner แต่ปรากฎว่ามีผู้สนใจเข้ามาอ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เกรงใจ จึงเปลี่ยนความคิดไปเขียนเรื่องราวที่น่าจะเกิดประโยชน์มากกว่า เรื่องบันทึกส่วนตัวจึงงดไป แต่ในแต่ละวันมีเรื่องราวผ่านมาในชีวิตการทำงาน ก็มีเรื่องที่ควรบันทึกไว้ จึงขอนำมาใส่ไว้ที่นี่แทนพื่อไม่เป็นการเสียเวลาของหลายๆคน... แต่หากท่านใดเข้ามาแล้ว สนใจติดตามต่อ ผู้เขียนก็ย่อมมีความยินดียิ่งนัก และขอบคุณในกำลังใจเช่นกัน แต่อ่านแล้วอย่าคิดมาก บางเรื่องอาจเหลือเชื่อ ก็ไม่ต้องเชื่อ เพราะเป็นสิ่งที่พบเจอมาเอง ท่านไม่ได้เจอ บางเรื่องเป็นความเชื่อส่วนบุคคล อ่านแล้วก็วางๆ หุ หุ ไปนะเจ้าคะ  :0)

ติดตามอ่านเรื่องอื่นๆของ meepole ได้ที่