เช้านี้ link ไปกทม. ร่วมงานวิทยานิพนธ์ดีเด่นที่มจร. วันนี้เราก็เขียนหนังสือ แล้วก็ดู series เกาหลี (ฟังเสียงมากกว่า) เช้าเรื่อง เย็นอีกเรื่อง (ทงฮี) เคยดูเรื่องเดียวคือ แดจังกึม หลังจากนั้นก็ไม่เคยดูอะไรอีกหลายๆเรื่อง ของเกาหลี แต่หลายครั้งมานี่ที่ดูเรื่องบัณฑิตใสหัวใจว้าวุ่น ตอนแรกนึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระแบบหนังวัยรุ่นทั่วไป แต่ปรากฎว่า ทุกๆตอนจะมีคำพูดที่เป็นทั้งคำคม คำสอนแฝงอยู่ตลอดเวลา ดูแล้วได้ข้อคิดและตัวอย่าง แบบอย่างที่ดีๆสอดแทรกแบบ soft approach ตลอด เลยติดตาม แล้วทำให้สะท้อนถึงคุณภาพที่แตกต่างจริงๆ ของไทยมีแต่ที่หาสาระไม่ค่อยได้ นอกจากไม่มีคำสอนแล้วยังมีแบบอย่างที่แย่ๆ ตบตี ต่อย แย่งเพศตรงข้าม หรือไม่ก็กิริยากระฟัดกระเฟียด อิจฉา แย่งมรดก รังแกคนใช้ จนเป็นรูปแบบที่มีในละครสั้น ยาวกันแทบทุกเรื่อง เรื่องแบบนี้ของเกาหลีก็คงมีเช่นกัน แต่ขณะเดียวกันที่เขาส่งมาขายให้เราดู ก็ยังมีที่ดีๆมีคุณภาพเช่นนี้
ก็ไม่รู้ว่าเป็นคุณภาพของผู้กำกับของประเทศเขา ที่มีความรับผิดชอบต่อสังคมและเยาวชน มากกว่าของไทยเราหรืออย่างไร ? หรือเป็นคุณภาพของประชาชนประเทศเขา ที่นิยมดูภาพยนต์ที่มีคุณภาพ ? จึงไม่แปลกใจว่าทำไมตอนนี้อะไรๆ ก็เกาหลี แอบหวังว่าวันหนึ่งอะไรๆก็ Thailand บ้าง
บัณฑิตต้องยึดมั่นในคุณธรรม ไม่ละทิ้งความเมตตาธรรม
ตำแหน่งสำคัญกว่าการละทิ้งตัวตนของตนเอง ทำให้ละทิ้งศักดิ์ศรีไปได้เลยหรือ ??
