เช้านี้ตื่นสาย 06.30 น ทั้งๆตั้งใจจะตื่นเช้า จะได้ลงไปดูชาบู ปรากฎว่าตื่นมาคิดถึงชาบูทันที แต่ล้างหน้าแปรงฟันก่อน วิ่งลงไปเห็นชาบูนอนตะแคงไกล้หน้ากระได ข้างพัดลม เอะใจกึกทันทีที่ไม่เห็นหางชาบูโบกสะบัดเหมือนทุกวัน เรียกชื่อเขา ชาบูๅๅๅ ความกลัวจากสิ่งที่เคยคิดว่าวันหนึ่งไม่นานชาบูต้องจากไป เพราะอาการป่วยที่ไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัด แต่หมอก็รักษาตามอาการที่ทำได้ แต่สำหรับเราแล้วทรมาณใจที่เห็นเขาป่วย เพราะเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเจ็บปวด หรืออาการเป็นอย่างไร เราผู้เป็นคนก็ได้แต่คาดเดา เพราะเขาไม่เคยบ่น ร้อง หรือแสดงอาการอะไรเลย นอกจากทานอาหารน้อยลง สิ่งที่เคยชอบก็ไม่กินแล้วเช่น ตับ หมูทอด ไก่อบ สองวันสุดท้ายชาบูเบือนหน้าหนี แต่ยอมรับขนมเค็ก ขนมไข่ที่เคยชอบ แต่กินน้อยมาก แบบพยายามแต่กินไม่ได้ หายใจลำบากมากขึ้น เราเฝ้ามองด้วยความเศร้า ตักบาตร ทำบุญอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของชาบู ขอให้ชาบูอย่าเจ็บปวด หากเขาจะหมดบุญ หมดอายุขัยขอให้ไปสบายอย่าทรมานนาน หากเขามีบุญจะอยู่ต่อขอให้หายโดยเร็ว .....................
เช้านี้เส้นทางที่ยื่นให้คือ ชาบูหมดอายุขัย ชาบูไปอย่างสะอาด ปัสสาวะ อุจจาระเรียบร้อย ตอนจับตัวชาบูยังอุ่นอยู่ เราพยายามจับดูให้แน่ใจ ร้องให้อย่างไม่เก็บอารมณ์ วิ่งขึ้นไปเรียก link ให้ลงมาช่วยดูด้วย ในที่สุดแน่ใจว่าชาบูจากพวกเราไปแล้ว link ทำความสะอาดเช็ดตัวให้เรียบร้อย ห่อผ้าที่พระอาจารย์ให้มาปูนอนตอยป่วย เพราะชาบูจะรักพระอาจารย์มากต้องไปนอนซบแทบเท้าพระอาจารย์เสมอทุกเช้าที่พาเขาไปวัด จนพระอาจารย์ฉันเสร็จจึงยอมลุกขึ้น เอาใบชามะลิใส่ให้ เอาดอกพุดโรยใส่ให้ เอาหมอนข้างเล็กที่ชาบูชอบคาบเดินไปมาและหนุนนอน ใส่ให้ชาบูนอนกอดไปด้วย แล้วม้วนห่อชาบูอย่างดี ......โทรไปบอกพระอาจารย์ซึ่งกำลังเดินทางไปตจว. ท่านบอกให้รอท่านตอนบ่ายกลับมาจะมาจัดการให้ เราบอกท่านว่าจะไปถวายสังฆทานให้ชาบูก่อน สักครู่ท่านเมตตาโทรมาบอกว่าท่านทิมจะแวะมาทำให้ ก็เลยรีบไปจัดการอาหาร ชุดสังฆทานเท่าที่จัดได้ ประมาณ 09.10 ท่านก็มา ทำให้เป็นบุญของชาบู
บ่ายเศษพระอาจารย์มา เราบอกว่าให้คนงานขุดหลุมเตรียมไว้แล้ว แต่พระอาจารย์อยากให้เอาไปฝังที่สวนหน้ากุฎิท่าน เพราะเพื่อนๆชาบูทุกตัวฝังที่นั่น เราเลยพาชาบูไป นิมนต์น้าหลวงจัดมาทำบังสุกุลให้
วันนี้เป็นวันเศร้าของทุกคนที่รักชาบู วันนี้ขอแค่บันทึก...ขอเวลาทำใจอีกระยะ จะกลับมาเขียนถึงชาบูอีก
วันนี้เย็นรีบสวดมนต์ กรวดน้ำอุทิศบุญให้ชาบู เสร็จไกล้ทุ่ม แต่ท้องฟ้ายังไม่มืดเลยรอให้มือจะเอาน้ำไปเทใต้ต้นไม้ใหญ่ แลจะขออนุญาตเจ้าที่เจ้าทางให้ชาบูเข้าบ้านได้ ปรากฎว่านั่งทำงานที่โต๊ะได้สักครู่ ได้ยินเสียงหมาหอนเกรียวตั้งแต่ปากทาง มองท้องฟ้ามืดแล้ว รีบไปจุดธูป ตะโกนบอก link ว่าเร็วจุดธูปขอเจ้าที่เจ้าทางเทพยดาแถวบ้านช่วยเปิดทางอนุญาตให้ชาบูเข้าบ้าน มาอยู่ในบ้านได้ กรวดน้ำบอกชาบูให้มาอยู่ในบ้านได้เหมือนเดิมหากเขายังไม่ไปเกิด
เกาลัดที่ชาบูชอบมาก
อยากบอกชาบูอีกครั้ง หลังจากที่เคยบอกทุกวัน (ไม่เคยพูดแบบนี้กับสามีเลย) ว่า "
ม่ามี้รักชาบูมาก" และชาบูจะอยู่ในหัวใจเสมอจนวาระสุดท้ายของม่ามี้เช่นกัน และเราคงได้พบเจอกันอีกด้วยรักและผูกพันที่เรามีต่อกันมา 5 ปี และใช้เวลาอยู่กันทุกวันคืนมากที่สุดเท่าที่ทำได้ ต่อไปนี้เหลือเพียงความทรงจำที่ดี และความรักบริสุทธิ์ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง................หลับให้สบายนะ "ชาบู" ลูกที่รักมาก จะส่งบุญไปให้ตลอดชีวิตที่เหลือของม่ามี้....จนกว่าจะพบกัน
