ที่มาภาพ: sanook.com
วันนี้ตั้งแต่เช้าสอนๆๆๆๆ 08.30-18.10 น พักทานข้าว ไกล้เที่ยง 11.50-13.00 น 9 ชั่วโมง ไม่เหนื่อยมากแต่หมดแรง ส่วนเด็กไม่ต้องพูดถึง ทำยังกะไปวิ่ง100 เมตรมา วันนี้ให้ทดลองวัดความดังของเสียง ต้องไปยืมอุปกรณ์จากโปรแกรมฟิสิกส์มา เห็นเด็กสนุกก็มีความสุข เป็น lab เดียวที่ทำได้ในวิชามลพิษ เพราะไม่มีอุปกรณ์อื่นๆ อยากให้อธิการบดีมาเห็นว่าความสุขที่เด็กมีอุปกรณ์การเรียนเป็นอย่างไร เขาอยากให้เปิดโปรแกรมใหม่ๆสร้างภาพพูดไปทั่ว แต่ไม่อนุมัติเงินอุปกรณ์ (มีการไม่รักษาคำพูด ในกรณีนี้ตั้งแต่ปาหี่ในสภามหาวิทยาลัย) แต่อนุมัติทำอะไรๆที่ ... โดยไม่สงสารเด็กเลย อยากเปิดคณะแพทย์ โดยอ้างคุยว่าเปิดพยาบาลแล้ว ใครมาเห็นเบื้องหลังการถ่ายทำรู้ความจริงจะตกใจว่าทำกันได้ หากมีตนยอมพูดความจริงที่บอกต่อ และบางคนก็ลาออกไปแล้ว บางคนยุคบุกเบิกก็ถูกทำให้ออกไปแล้ว สภาพยาบาลที่ว่าแน่แล้ว ก็พลาดได้ ...อยากเห็นคนประเมินคุณภาพที่จริงจังกับงาน รับผิดชอบต่อสังคมจริงๆ มาประเมินก็จะรับรู้ อย่าดูเพียงเอกสารสร้างภาพ..เพราะพยาบาลไม่เหมือนคณะอื่นๆที่มั่วๆกันเพราะนี่คือ..
ชีวิตคน
วันนี้มีการปรับทุกข์ของน้องๆอาจารย์อีก 2 กลุ่ม มีเวลาคุยสั้นๆหนึ่งกลุ่มย่อย อีกกลุ่มดอกเตอร์รุ่นกลางบอกค่อยว่ากันเพราะวันนี้สอนก่อน ไว้รอบหลังก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องอะไร
เที่ยงมีคนนัดไปทานเที่ยง ก็หยั่งเสียงเราเรื่องอธิการคนใหม่ เอ่ยชื่อมาเราก็หัวเราะขำกิเลส ถามว่าเป็นไง เขาให้มาหยั่งถามหรือไง ?? บางคนนี่มิเห็นโลงมิหลั่งน้ำตาจริงๆ บาปกรรมทำกันมาตั้งแต่วัยกลางคน ต้องตามใช้กันจนเลยเกษียณหรืออย่างไร ทำไมไม่ช่วยกันสร้างบุญในวัยไกล้และหลังเกษียณเช่นนี้หนอ..
ละอายไม่มี แต่ก็ควรละบาปบ้างเนอะ อันนี้คงสอนกันไม่ได้แล้วจริงๆ.. แก่เกินแกงทั้งคู่ คงต้องรอดูละครฉากสุดท้าย ในละครมักจะสำนึกบาป สารภาพบาป อันนี้ชีวิตจริงจะรอดูว่าจะมีสำนึกบาป ขอขมากันหรือไม่ ก็ได้แต่หวังจริงๆอยากให้เขาเหล่านั้นกลับตัว กลับใจมาสวมวิญญาณที่มี
สำนึกครู อีกครั้ง
