เมื่อวานนัดกันกับเพื่อนร่วมรุ่นระดับประถมปลาย ได้ 12 คนมาจากที่ต่างๆสังสรรค์ปีใหม่ เพื่อนในวัยเด็กเป็นเพื่อนที่ดีมาก คบกันด้วยความรู้สึกที่ไม่ยึดติดอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน มีอาชีพอะไร ไม่สนใจ ลูกสามีเป็นใครก็ไม่ค่อยใส่ใจนอกจากเอามาล้อเลียนกัน ไม่มีสงวนท่าที แย่งคุยกันยิ่งกว่าเด็ก สงสัยจะปล่อยแก่กัน ใครมีเรื่องทุกข์ก็ช่วยรับฟัง แก้ปัญหาได้ก็ช่วย แก้ไม่ได้ก็บอกว่าตัวใครตัวมันเนอะ ...รอบแรก เราไปคนแรกช่วยสั่งอาหารเสร็จระหว่างรอก็นั่งเจาะรูกระดาษคำตอบ ตรวจข้อสอบ โดนแซวว่า" meepole มันเป็นยังงี้ตั้งแต่เด็ก ไปไหนต้องเอาหนังสือไปด้วย" กลับเกือบ4ทุ่ม คนอื่นอยู่ต่อ เราต้องรีบมาทำคะแนนต่อ งานนี้เจอ "ชาย" เพื่อนเก่าสามสถาบันเขาดีใจมากที่เจอเราจนเขาน้ำตาไหล งงๆๆ ทำไมต้องดีใจมากขนาดนั้นน้อ! เอาหนังสือไป20 กว่าเล่มแจก ไม่พอ เพราะบางคนจะเอากันหลายๆเล่มไปให้ต่ออีก เลยผลัดไว้ก่อนจะเอาไปให้ทีหลังอีก
วันนี้สอนทั้งวัน ไม่เหนื่อยนัก บ่าย ดร. Bo + ดร.กำแหง (มอ.) มาจากสงขลาแวะมาหา เลยเลิกสอนก่อนเวลาลงไปคุยกันที่ห้องดร.ดาว ดร.ชุ ดร.กานต์ คุยกันขโมงสารพัดเรื่อง (ความแย่ของผู้บริหาร ตามเคย) ก็บอกว่า
ปัญหาโลกแตก กิน กาม เกียรติ เป็นกิเลสที่หากคนไม่มีสติ ย่อมยับยั้งไม่อยู่ ยิ่งพวกนี้เขาไม่มีหิริ โอตตัปปะ ก็ยิ่งผลักดันพวกเขาไปได้ไกลมากขึ้น
พวกเขาพาไปเลี้ยงกัน แต่เราขอตัวเพราะงานค้างมากไปแล้ว และให้พวกดอกเตอร์หนุ่มสาวเขาไปกันดีกว่า เราไปก็จะกลายเป็นคุณแม่พาลูกๆไปหลายคน หุ หุ
ค่ำนี้เพื่อนบ้านโทรมาชวนไปทานน้ำชาคุยกัน ไปตั้งแต่ 2 ทุ่ม กลับเอาเที่ยงคืน
