ที่มาภาพ: it24hrs.com
เมื่อวานเอาเอกสารการสอนของดอกเตอร์คนหนึ่ง (ช.อ.) ของคณะวิทยาศาสตร์ที่ส่งมาให้ตรวจแก้ไปส่งคืนคณะ แก้เป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกแก้ไปทุกหน้า จนต้องเขียนบอกไปว่าให้ตรวจใหม่เองก่อนส่งมาให้ตรวจ ไม่ไช่ให้เด็กเจ้าหน้าที่เขียนให้แล้วส่งมาให้ตรวจแบบนี้ ครั้งที่สองแก้อีกเพราะบางเรื่องไปตัดต่อเปลี่ยนมา บางอันแก้แล้ว ไม่ไปแก้ส่วนที่เกี่ยวกัน ไปcopy ภาพจากหนังสือของมหาวิทยาลัยมหิดลมาใส่ โดยตรามหาวิทยาลัยที่เขาประทับยังโผล่มาให้เห็นและไม่ใส่ที่มาอีก เนื้อหากับชื่อเรื่องคนละเรื่องกัน บทปฎิบัติการ เรื่องหนึ่งแต่ใช้อุปกรณ์ของอีกปฎิบัติการที่ไม่เกี่ยวข้องกัน เพราะไปcopy มาใส่โดยไม่ดูอะไร บางเรื่องยกตัวอย่าง ..ใช้พืชผัก ผลไม้ เช่น คะน้า มะม่วง ตับ?? บางบทเขียนว่า ดังปฏิบัติการข้างต้นและไม่มีปฎิบัติการให้เห็น บางปฎิบัติการไม่มีอุปกรณ์หลักที่ต้องใช้ โครงสร้างของนกตัวผู้เขียนเป็นของนกตัวเมียโดยอธิบายผิดเรื่องด้วย บางบทไปตัดต่อจากหนังสือ lab ของเครือข่าย globe โดยไม่ใส่ที่มา และตัดย่อเนื้อหาจนอ่านไม่รู้เรื่องเพราะตัดปะผิดที่ ให้ความหมายคำจำกัดความของศัพท์ผิด เขียนเนื้อเรื่องผิดเรื่อง อาจไปตัดต่อย่อจน ต่อไม่ถูก เราเลยสรุปเองว่าดอกเตอร์คนนี้คงไม่ได้เขียนเองเพราะเธอไม่น่าจะสะเพ่ราผิดได้ขนาดนี้ คงให้เจ้าหน้าที่ที่จบที่มหาวิทยาลัยเพื่อท้องถิ่นแห่งนี้เป็นผู้เขียนให้ เหมือนที่เคยทำกับงานอื่นๆ เราคืนให้ที่คณะแล้วบอกว่าไม่ต้องส่งงานของดอกเตอร์คนนี้มาให้ตรวจอีก และไม่อนุญาตให้เขียนชื่อของเราในฐานะอะไรทั้งสิ้นในหนังสือของเธอ เพราเราไม่อาจรับรองคุณภาพของดอกเตอร์คนนี้ได้เลย
หลายครั้งที่หลายคนที่เผชิญกับดอกเตอร์ผู้นี้แล้วต้องย้อนกลับมาถามว่าเธอจบจากที่ไหน ใครเป็น supervisor ได้ยินแล้วสะดุ้งเพราะเธอจบป.เอกจากมหาวิทยาลัยเดียวกับที่เราจบป.ตรี sup. ของเธอเคยสอนเราตอนป.ตรี เราไม่อยากโทษมหาวิทยาลัยเพราะสถาบันสร้างคนทุกประเภทออกสู่สังคม การคุมคุณภาพคงทำได้ในระดับหนึ่งเพราะทราบว่าระบบเปลี่ยนไปทำให้ตอนนี้ต้องคุมให้ป.เอก ป.โทจบตามเวลามากที่สุด ดังนั้นผลไม้ยังไม่สุกก็ต้องตัดหางปล่อยออกมา เลยเหมือนกับว่าครบตามเวลาก็ต้องพยายามปล่อยออกมา ไม่มีเวลาให้สำหรับคำว่าคุณภาพ เราเลยได้ดอกเตอร์ครึ่งสุกครึ่งดิบ หลอกคนเต็มบ้านเต็มเมือง แต่ที่ร้ายกว่านั้นที่น่าห่วงเหมือนดอกเตอร์คนนี้ในสถาบันแห่งนี้ที่ไม่มีใครสนใจ จะสอนผิดถูก ให้เจ้าหน้าที่สอนแทน(นศ.เคยฟ้องมาแล้ว) ตรวจข้อสอบข้อเขียน ฯ ให้เจ้าหน้าที่เขียนแทนผิดถูกไม่มีใครสนใจ อนาถใจตรงที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้พยายามสร้างภาพให้เกิดว่าเป็นมหาวิทยาลัยท้องถิ่น คุณภาพก็คงระดับท้องถิ่นจริงๆ น่าสงสารลูกหลานของพ่อแม่ของบางครอบครัวที่หวังในตัวลูกหลานที่จะได้ในสิ่งที่ดีๆ ฯลฯ หลายเรื่องที่ไม่อยากทบทวนเขียนเรื่องของสถาบันนี้ นอกจากจะพูดกับตัวเองว่า น่าสงสารพวกเขาหลายคน ที่มีโอกาสดีมากที่ได้เกิดมาเป็นครูคน แต่กลับใช้โอกาสนั้นสร้างและทำในสิ่งที่ขัดต่อคุณธรรมครู ไม่ละอายต่อเด็กที่เรียกขานคุณว่าครู อาจารย์
