เมื่อคืนนอนหัวค่ำ เอาแรงไว้ตื่นหากมีเสียงมาเห่าเรือ ปรากฏว่าได้ยินแว่วๆ หลับต่อไปเลย วันนี้สบาย กีชวนไปกินแตเตี้ยมเลยต้องไป ส่วนของอ๋องคดห่อไป เพราะยังทานเจอยู่
กลับบ้านเขียนงานต่อ
วันนี้เขียนเรื่อง (จริงๆแล้วเรียบเรียง ย่อความจากข้อเขียนที่ยาวๆของพระไพศาล
วิสาโล)
ลดทุกข์.. อย่านึกถึงแต่ตัวเอง ละทุกข์..อย่าเอา"ตัวตน"ออกรับ
อ่านแล้วโดนใจเราเพราะตอนนี้รำคาญโอษฐ์ภัยของข้างบ้านมาก เพราะเอาหูออกไปรับ
ได้ยินเขาโกหกเรื่องที่บ้านเขาเอาซองที่ใช้ห่อผ้าอนามัยมาทิ้งที่บ้านเรา 2 ซอง แล้วเราเก็บไปให้เขาดู
เพื่อว่าเขาจะได้เตือนคนใช้ของเขาว่าอย่าทิ้งของที่บ้านคนอื่นมันไม่ถูกต้อง
แต่เขาไม่ยอมรับและบอกว่าบ้านเขาไม่มีใครทิ้งของมาบ้านเราทั้งนั้น เราเลยงงๆ
ว่าแล้วของมาอยู่ในกำแพงข้างรั้วได้อย่างไร เมียหมอ เขาบอกว่ามันอาจปลิวมาตกก็ได้
งง! เพราะปลิวจากไหนมาตกหลังบ้านข้างกำแพงที่ติดกับเขาได้ตั้ง 2 ซอง ตั้งเรียงกันเรียบร้อยอีกต่างหาก....แต่เขากลับไปโกหกคนอื่นว่า “...บ้านนี้กระดาษปลิวไปตกแผ่นเดียวยังไม่ได้เลย”
ได้ยินแล้วหงุดหงิดทันทีว่า โกหกพกลมจัง
กว่าจะวางอารมณ์ได้ก็ตอนมาเล่าให้สามีฟัง
พออ่านเรื่องนี้แล้วเออ! ไช่เลย ก็เราอยากเอาหูข้ามกำแพงไปรับมาเองนี่นายาย
meepole เอ้ย สมน้ำหน้า:) หุหุ
